Nokta meditado matena skribado

Mi estis feliĉa vivi.
Tio estis bela sperto.
Mi pardonpetas al tiuj, kiujn mi suferigis.
Mi dankas ĉiujn, kiuj donis al mi vivon, instruon, helpon, amon.
Mi estis feliĉa pasanto.
Vi ankau estu feliĉa.

Mi ne multe komprenis.
Pri pluraj aferoj mi eĉ eraris.
Tamen mi estis feliĉa travivi mian konscian estadon.
Ĉu ne estas mirinda,
ke energio, atomoj, ĉeloj, cirkonstancoj, fenomenoj kuniĝas,
por fariĝi, dum kelkaj tempoj,
estuloj kapablaj senti, konscii, pensi, komuniki ?

Kio kunighis devas disiĝi.
Estas la naturo.
Mi ricevis la vivon sen peti ĝin.
Mi redonas ĝin sen peti ion.
Ĝoju pri la vivo.
Provu ne timi pri la morto,
ĝi nur estas parto de la vivo.
Mi ĝojas lasi ghin.
Tiel mi redonas miajn molekulojn al la naturo,
kiu ilin bone uzos.

Amu la vivon,
Amu vin mem,
Amu ĉiujn estulojn kaj vivaĵojn.

Saluton. Mi ŝatis.

Post legado dum tiu nokto de budhismaj tekstoj pri la morto,
mi provis skribi tion,
kion oni povus uzi kiel komenco de la anonco de mia morto.
Tamen la teksto estas tro longa.
Mi eble devus mallongigi ĝin
au konsideri ghin kiel ia testamento.

Mi amike sendos al vi tiun finon de mia nokta meditado.
Mi esperas ne tedi vin.

Trankviliĝu, mi bone fartas
kaj estas preta vivi kaj atentigi pri mi kaj aliuloj.

Bernard

alia lia poemo: http://iriza.blog.so-net.ne.jp/2006-12-20