SSブログ

Ekskurso [mia vivo]

En la 9a de decembro ni ekskursis al Hakone. Antaŭ la tago filia familio jam estis en ĝi kaj ĝuis varmafonton.
Ni supereniris monton per dentrelvojon kaj poste malsupreniris per funikularo al lago Aŝinoko. Kiam okazis U.K. en Jokohamo estis eksurso al Hakone. Ĝi estas fama trismejo.
Esits bela tago. Monto Fuĵi klare elsataris kaj ni vidis de la pinto ĝis la piedo. Ni verutis la lagon per turisma ŝipo, kiun oni nomas piratoŝipo.
Antaŭ 3000jaroj monto vaporeksplodis kaj okazis granda kavo, tie fontis akvon kaj fariĝis lago. Pro tio la lago estas sen glacia.

Nepo H estis tre intersa knabo. Kiam ni volis trinki ion, lia patrino volis sidi terson. Kail? Kvankam ŝia klopodo ne estas loko sur terso kaj ni sidis en iu trinkejo. Poste mi rimarkis, ke H tuj sinkas sian penson kaj laŭ sia supozo ekludis. Eĉ instaritaj aĵoj en la trinkejo transformis sin en lia penso. Kaj li ludadis ilin forgesante kie kaj kun kiuj li estis.
hakone1.jpg
Monto Fuĵi
hakone2.jpg
Piratoŝipo
hakone.jpg
Ĝis revido

Promeno kaj bambuopiedoj [mia vivo]

Proksime de mia domo estas muzeeto de malnova loĝejo. Ĝi estis domo de vilaĝestro konstruita en Edo-epoko kaj lastatempe portita kaj rekonstruita ĉe nuna loko. Oni povas rigardi kaj imagi tiaman vivmanieron. Kaj tuj naibare estas bambuaro.

La korto estas iom vasata. Por infanoj oni faras bambuopiedojn. Japane ĝi estas nomata bambuoĉevalo. Iam ĝi estis unu el ĉefaj ludiloj de knaboj, sed lastatempe elmodiĝis.

Miaj genepoj promenis tien kaj ludis per ili, sed ankoraŭ ne povis paŝi per ili.
sampo1.jpg

sampo2.jpg

Miaj genepoj. E estas7-jara. H ĵus fariĝis 4-jara. M novembre estos 2-jara. Ili amike ludis, sed poste pro troo da zorgo de gekuzoj M ekfuĝis de ili.

Ĉu mia nepino E ŝatas fiŝon aŭ ne? [mia vivo]

La familio de mia filo restadis en malnova domo proksime al maro, kie loĝis mia alia filo. Ili ĉiutage promenis marbordon kaj prenis konkojn grandajn kaj malgrandaj, kaj ankaŭ ŝtonetojn. Mi aŭdis de najbarino, ke E metis ilin sur betonoblokaj bariloj de nabaraj domoj kun saluto kaj konatiĝis kun najbaroj.

Kiam ili alvenis en la domon, mi donis al ili kokaĵon. Ĉar mi vidis ĉe restado en la familio ke ĝi ŝatas viandojn. E diris al mi ke ŝi ne ŝatas viandon, sed fiŝojn.
Sekvantan tagon ili venis al mi kaj mi surtabligis suŝiojn. Ĉiuj ĝeje manĝis krom konkaĵo kaj sepio kaj kontenta.

Apud strato al marbordo estas fiŝvendejo. Survoje en promeno mi haltis tie kaj montris diversajn fiŝojn al ŝi. Ŝi miris, ĉar ŝi unuafoje vidis naturan formon de diversaj fiŝoj. “ Oh!, Oh!” ŝi diris nur tion.

Poste najbarino dimandis al ŝi, ĉu ŝi ŝatas fiŝon? Kaj ŝi respondis ke ne!

maro3.jpg
Marbordo de la urbo Ĉigasaki

maro2.jpg
Kie estas io bona?

maro1.jpg
Mi trovis konkon!

Mia familio [mia vivo]

En marto mia filo venis de Laoso kun siaj edzino kaj filo. La edzino preskaŭ ne povas paroli japane. Ŝi volis lerni la japanan kaj ofte vzitis nin. La familio ofte noktis ĉe ni kaj mi estis tre tre okupita.
Ĉi-monate alia filo en Berlino venis kun sia familio kaj restis por 9 tagoj kaj reiris antaŭtago de Japana-Kongreso. Tial dum la kongreso mi ripozis en Esperantujo.
Kiam du familioj renkontis, konversacio estis komplika. En la japana senorde flugis la germana kaj la laosa.
Plej aĝa el infanoj estas germana nepino kaj la plej juna estas laosa. Kiam li naskiĝis, la nepino volis renkonti kun sia kuzo. Pro tio ŝi tre ĝojis renkonte kun li. Sed ĉu ŝi pensus, ŝi traktas lin kvazaŭ vivantan pupon. Finfine li rifuzis la kuzino svingante manojn. Kvankam en tia situacio, mi vidis, ke ili estas kontentaj.
img001.jpg

 Estas miaj genepoj sur kajo de marbuso.

Finiĝis japana Esperanto-Kongreso 100-a [mia vivo]

Ĝi okazis en Tokio. La partoprenantoj estis 712. La LKK invitis kelkajn aziajn gejunulojn. Mirinde estis ke preskaŭ ĉiuj senhezite frue parolis sian opnion. Ne nur mi sed multaj ĝojis pro krekanta E-movadoj en Azio.
Incitite de tio mi revenis en mian blogon!

Noktomeze [mia vivo]

Vekiĝinte noktomeze kion mi faru?
Vespere oni prognozis neĝon.
Nun sen neĝo sen vento!
Nur kvieto regas.
Mi senfara hante sidas.

La unua neĝo ĉi-vintre [mia vivo]

Neĝas kaj neĝas kaj neĝas.
De la ĉielo tra aero falas neĝo dancante.
Kvazaŭ infano, mi sentas ĝojon supren vidante.
infanaĝe mi nenion pensus pri mia estonteco.

Nun mi jam ne pensas pri mia estonto.
Ĝi certe mallongiĝas pli kaj pli.
La fino proksimiĝus.
Tamen mi ankoraŭ povas ĝui diversajn naturojn.

Mia aŭto [mia vivo]

Mi aĉetis novan aŭton en lasta decembro. Nun aĉeta imposto por ekologi-sistema aŭto estas nuligata ĝis la fino de marto. Se oni volas aĉeti aŭton, nepre devus aĉeti nun. Multe da personoj pensas tiel kaj mi ankaŭ. Sed aŭto estas multe kosta eĉ se malgranda. Ĉe ni oni dividas aŭtojn en kelkajn specojn laŭ motoroforteco. Eĉ en generalaj aŭtoj estas diferencoj. Ekzample granda, malgranda, malpeza.
Onidire malpeza aŭto estas ne forta laŭ la strukturo kaj la repideco iom mankas.Sed jara imposto al ĝi estas malalta pli ol ĝenerala aŭto. Lastatempe la aŭto furoras pro la malmulte kosta elspezo. Precipe nejunaj homoj kaj junaj patrinoj uzas tian tipon.
Ankaŭ mi aĉetis malpezan ekosisteman aŭton. Ĝi povas veturi 28km-n per unu litro da benziono. Kaj kiam oni bremsas, la motolo tuj haltas, kaj ne nur uzas benzinon, sed en tiu momento ĝi produtas elektron. Kaj kiam oni haltigas ĝin kaj malŝaltis motoron, momente aperas numenro, kiu mantras kiom oni ekolgie veturas. Nun mi amuze kaj sincere veturigas ĝin, kvazaŭ ludas ludilon.

…serĉis novjaron 2013 [mia vivo]

Aero estis malvarma, sed serena. La suno brilas hele. Mi iris serĉi novjaron 2013. Mi trovis belan bildon el koloraj tukoj ĉe iu pordo. En ĝi estis serpento, kiu estas simbolo de ĉi jaro.
絵.jpg


Mi ankaŭ trovis dion Dosoŝin. Ĝian ĉirkaŭon iu purigis kaj dediĉis florojn. Ĝi estas rande de malnova ŝoseo, kiu kondukas al sankta monto Oojama. Oni kredis ke tie loĝas dio, kiu regas pluvon. Antikve kamparanoj piedeiris al la monto por peti pluvon. Dosoŝin gardadas loĝantojn kaj pasantojn tiajn. La vizaĝo estis longe forlavitaj per ventoj kaj pluvoj. Nun oni ne povus legi ĝian penson, sed okaze de novjaro oni ornamas ĝin per floroj.
神.jpg


Satoimo [mia vivo]

芋.jpg


Mi ricevis pakaĵon de mia fratino 84 jara. En ĝi estis belaj satoimoj. Ŝia hobio estas kulturi legomojn en sia korto .Ĉiam ŝi bone kreskigi ilin, sed ŝi vivas sola kaj sendas ilin al sia filo, amikinoj kaj ankaŭ mi. La satoimoj estas tre freŝaj kaj estos crte bongustaj.

Pri satoimo antaŭe mi skribis!

http://iriza.blog.so-net.ne.jp/2007-05-22

Blanka fiŝideto [mia vivo]

Hieraŭ trairis malalta aerpremo super japana insularo. Eĉ veterprogonozo alarmis nin atokon de kirlovento. Forte pluvis kaj intertempe kelkfoje la suno radias arde. Kvankam tio posttagmeze mi iris suburbon por aĉetado. Ĉar elektalampo de iu ĉambro ne funkciis kaj mi devis ŝanĝi ĝin. En fiŝvendejo mi vidis skomblojn, trakuruson (trakurus japonikus),kaj sairo(Clolabis saira: samma). La vendisto tranĉadis salmon el Norvegio. Mi ankaŭ trovis boilitan blankan fiŝidetaron, sed mi senhalte preterpasis oblikve vidante ilin.

En legomovendejo mi trovis junan rafanon kun tre freŝa folioj. Mi aĉetis kelke da legomoj kun ĝi. Kuiraĵo de la folioj kaj fiŝidetoj certe estos bongusta. Mi denove iris al fiŝvendejo kaj aĉetis unu teleron da fiŝidetoj.

Dum la aĉetado griza nubo kovris aeron tamen ne pluvis.
Por vespermanĝo mi tranĉis foliaron maldike, fritis kun la fiŝidetoj kun iom da salo, kaj antaŭ estingi fajron mi aligis kelke da sojsaŭcaj gutoj. La fritaĵo estis tre bongusta!

Monologo en noktomezo [mia vivo]

Kial?
Mi vekiĝis noktomeze.
Aŭdiĝas de tempo al tempo ĉipado de griloj.
Sed ĝi malfortiĝas.
Nur murhorloĝo tiktakas konstante.
Fore zumis motoro de aŭto.

Antaŭ enlito mi skajpe parolis kun miaj nepino kaj filo.
Ŝi estas elementa lernejano de ĉi tiu somero.
Ŝi estas ne infaneca, sed tute knabineca.
Ŝi ludis pianon por mi.
Kvankam la ludo estis ne lerta, mi aplaŭdis ŝin.
Kaj ŝi estis kontenta.

Kion mi faros de nun?
Ĉu mi legu libron, aŭ denove ekdormu?
Tiktakas horloĝo kaj jam ĉio dormas.
Mi sola aŭdadas ĝin.
Mi devus peni denove endormiĝi.

Mi ricevis kataraktan operacion [mia vivo]

En januaro kiam mi ŝoforis aŭton, koloro jde semaforo adrupte malaperis. Mi estis terurigita. Ankaŭ mia filo, kiu sidas apud mi, konsterniĝis kaj li prenis la strilon de mi.
Mi pensis ke miaj lensoj de okulvitro ne tŭgas, sed ne estis tiel, kaj mi sciis ke miaj okuloj estas malsanaj.

Post la operacio mi rericevadas vidpovon laŭ resaniĝo, sed mi forgesus Esperanton! Por ekzerci min esperante mi tempon al tempo sukribu mian blogon.

Letero de Mirejo en Afriko kaj mia penso [mia vivo]

  Mi ricevis leteron de Mirejo. En ĝi ŝi petas al ni subtenon de sia agado. Por Esperanta movado en Afriko kaj Azio ŝi bezonas nian financan helpon . Mi pensas, ke se ofermono de persono estus malgranda, sed multaj estus oferi, la tuto fariĝos granda. Kaj mi povos kontribui iom.

Dume mi pensas landojn, en kiuj oni vivas averaĝe malalte en la mondo aŭ subpremate. En febraro mi estis en Laoso. Oni diras ke la lando estas ridetema. Certe ĝi aspektas tiel.
Karaktero de popolo estas milda kaj hezitema, sed ili estas severe barita de eksterlandanoj. Nun la registaro instigas ricevi turistojn, sed ĝi ne permesas ilin tranokti en hejmo de laosano. Mia bofilino estas Loasano kaj la familio forte volis mian viziton pro naskita mia nepo, sed mi tranoktis en hotelo. Matene unu familiano venis al hotelo kaj kunportis min hejmen kaj vespere okazis inverse. Pro tio li devis ricevi ferion. Mi pensas ke mi povas veturi per taksio, sed ili silente ne obeis al mia opinio. Mi vidas ke la familio evitas konigi kontakuton kun alilandano. La fianĉa festo de mia filo estis grandioza. Pli ol 400 homoj partoprenis en ĝi. Ĉar mia filo estas eksterlandano, por eviti denuncon al registaro la familio devis inviti ĉiujn de la societo. Oficiala geedziĝo estis malfacila. Mia filo diris al mi ke lia edzino subaĉetis oficiston. Kiel kreskos mia nepo en tia socio! Se mi povos, mi volas subteni grupojn, kiuj labras por estonteco de la lando!

Sed mi estas E-isto. Kaj mi volas ankaŭ subtenis agadon de Mirejo. Mi pensas ke ŝi sendis la leteron multe da siaj samideanoj. Sed en miaj geamikoj estus nesciantoj pri la letero . Mi sciigas al vi ĝin kaj petas subtenon al ŝi.
Jen esatas letero de Mirejo

SCIO SEN BARILOJ (SSB)
Karaj geamikoj

Ofte mi aùdas de iuj el vi : « Mi sekvas viajn vojaghojn, mi legas viajn raportojn, mi admiras vian agadon, … » Tio estas granda kuraghigo por mi, tio nutras mian motivigon. Mi tre dankas pro tiuj pozitivaj vortoj.
Fakto estas, ke mi estas en tre vigla parto de mia vivo ; mi estas tre bonshanca. Mi estis instruisto kaj nun ricevas regulan renton. La hazardo de la vivo faris, ke mia edzo mortis kaj ke mi nun estas memstara. Miaj du filinoj vivas sendepende de mi. Mia sano ne estas bona (renaj problemoj) tamen mi vivas sen doloroj kaj kun granda energio. Mi estas bonshanca, char mi eltenas facile ekstremajn temperaturojn kiel minus 40 aù plus 40, same fortan humidecon someran. La hordiferenco post longa flugo ne ghenas min. Mi dormas mallonge sed tre profunde kaj vekighas je la kvara-kvina matene energioplena.
Chiam mi estis en kontakto kun homoj el la tuta mondo kaj nun ghuas nomadismon. Mi estis en diversaj aziaj landoj, en Kanado kaj Brazilo, en Burundo, Senegalio kaj Benino. Dum 2012 mi estos en Japanio ekde la unua de majo, poste en Kunming, Chinio por ILEI konferenco, poste en Hanojo, Vietnamio por UK, poste en Nepalo dum tuta aùgusto. En novembro mi estos denove en Benino kaj en decembro en Senegalio.
Bonvolu pripensi, ke UEA havas en Afriko 17 landajn asociojn el 70 en la tuta mondo. Nuntempe la dekoka estas naskighanta en Nigherlando.
Mi kutimas prelegi kaj instrui esperanton. Tion mi faras volontule, kiel chiuj en nia movado. Mi pagas miajn flugojn kaj restadkostojn, krom se iuj samideanoj akceptas min en sia hejmo. Nuntempe mi elspezas pli ol mi enspezas…. Miaj monrezervoj malkreskas kiel negho en printempo…
Miaj kursoj en Afriko kostas : ni devas pagi luprezon por la klasochambro, por la materialo (kretoj, kopioj). Ni devas pagi por la alveno de jhurnalistoj (En Afriko pro manko je varbado en la jhurnaloj la salajroj de la jhurnalistoj estas malaltaj kaj estas kutimo rekompensi jhurnalistojn per dankmono. Tio ne okazis dum ILEI konferenco en Portonovo, Benino, 2008, pro tio estis neniu ehho en la gazetoj kaj neniu efiko sur la benina movado. Male en 2011 : mi donis dek intervjuojn kaj venis cent homoj). En kelkaj lokoj oni devas bugheti la manghojn kaj alvenkostojn por la kursanoj. Nun mi preparas bugheton por kurso kaj ekzamensesio en Kotonuo en novembro 2012 kaj same por kurso kaj ekzamensesio en Senegalio. Mi jam nun povas antaûvidi, ke tiuj du eventoj atingos pli altan sumon ol la tuta bugheto de ILEI por Afriko. Plie povas esti, ke ILEI deziros subteni iun alian, ion alian. Mi ne rajtas chion formanghi.
Tamen estas nun favora momento, kiam mi povas flugi al Afriko kaj agadi tie. Pro tio mi esploras pri subteno. Jam estas mecenato en Benino. Jam estas mecenato en Svislando. Chu mi trovos pliajn tiajn helpemulojn ?
Kun la unua esperantisto en Benino Sinjoro Privas Tchikpe, kiu partoprenis la UKn en Varsovio en 1987, ni fondis asocion SCIO SEN BARILOJ por subteni nian agadon en Benino kaj aliloke en Afriko. Ni nun havas por ghi UEA konton assb-k.

Bonvolu pripensi kaj laù viaj ebloj subteni nian agadon en Afriko. Kun elkoraj antaùdankoj.

Mirejo
2012-03-14


Mireille Grosjean
Grand-rue 9
cp 9
2416 LES BRENETS
Suisse / Svislando
+41 (0)32 932 18 88 domicile / hejma
+41 (0)79 69 709 66 cellulaire / portebla
http://mirejo3.blogspot.com

mia nepo kaj la kuzinoj
nepo.jpg

kzinoj.jpg




Funebra vespero [mia vivo]

En vintra krepusko
paseroj ĉirpis kaj cirpis en senluma arbusto.
Iu perdus sian neston.
Frosta vento frapas min.
Nia kamarado forpasis hieraŭ.
Perdinte sian neston
kien iros lia animo?

Hodiaŭ [mia vivo]

Kelkaj frostaj tagoj daŭris..
Hodiaŭ estas bele
Senfoliaj ginkoj rekte etendas sin al la suno.
Kiel mi ili volus varmajn radiojn
por travivi en daŭronta vintro!

Nevidebla teruro [mia vivo]

Okaze de nuklea-centrala akcidento radioaktiveco estis ŝutita en nian teron. Sciencistoj diris al ni,kiuj vivas iom fere de akcidentejo, ke la kvanto estas ne grave malgranda, ne timu, kaj ĝi estas nur iomete multa ol nature ekzistanta radioaktiveco. Sed lastatempa novaĵo anoncis teruran aferon al anoj en grandaj urboj.

Nun vojoj de modernaj urboj estas pavimitaj per asfalto. Tien falis radioaktiveco. En la urboj estas kloaka sitemo. En kloako estas du specoj. Nome por uzita akvo kaj por pluvo. Oni purigas uzitan akvon kaj fluigas tion en riveron. Pluvo fluas rekte al rivero. En iu urbo pensis utiligi la pluvon. Ĝi faris parkon, faris lageton kaj kondukas pluvon tien. Asfalto ne povas enhavi akvon en sino. Kiam pluvis, pluvo lavas ĝin kaj forportis radioaktivecon ŝtita sur ĝin. Kaj ĝi enfluis lageton en la parko kaj akumliĝis. Akmulita radioaktiveco pli kaj pli densĝis kaj nun fariĝis danĝera denso. Tial oni malpermesis eniri en la parkon al urbanoj. Radioaktivecon oni ne povas vidi kaj ankoraŭ ne ekzistas neŭtrigilo kontraŭ ĝi. Ĉirkaŭ ni grandiĝusnevidebla teruro.

Nepino avancis en naĝrondo [mia vivo]

Hieraŭ vespere mi ricevis telefonon de mia nepino kvin jara, kiu estas en Berlino. Ŝi estis tre gaja kaj rapide parolis. Mi ne tute komprenas. Poste ŝia patro diris ke ili estas en naĝejo kaj ŝi sukcesis ekzamenon kaj avancis en la unuan klason. La nomo estas hipokampo. Nome ŝi estis ĵus bakita hipokmpano. Por avanci ŝi naĝis 25 metrojn. Mi kore gratulis tion al ŝi. Ŝi estas tre vigla knabino. Kiam staras negranda arbo antaŭ ŝi, ofte provas grimpi ĝin. Ŝi ankaŭ aprtenas al grupo de hokeo.
Ĉi-somere mi portis literan libron por ŝi. Hieraŭ ŝi ankaŭ diris ke ŝi jam povas legi ĝis Ra-linio.
Ĉu vi konas, ke japana alfabeto havas 11 liniojn? Ra-linio estas la 9a. Baldaŭ ŝi ekmemorus la tuton!

Pluvas [mia vivo]

Inter kurtenoj mi vidis grizan matenĉielon.
Ĉu pluvus ?

Trans vitro de fenestro mi vidis ke gardrelo de parapeto bliretas.
Pluvas !

Sube de verando malgrandaj figoj vicas sur branĉoj. Kaj ili ankoraŭ verdas.
Daŭris belaj tagoj longe. Pro tio ili miskreskus aŭtune.

Baludaŭ finos novembro kaj ili jam ne povos matriĝi.
Sed mia vintra foliolegomo verde vigliĝas..


Mi devus skribi ! [mia vivo]

Lastatempe mi ne skribis Esperanton! Mi deĉidis ke mi skribu plejeble ofte, se tio estus eĉ unu vorto.
Nun mi legas peomojn de Jun Dong-Ĝu(1917~1945), kiu estas koreo naskita en Manĉurio kaj forpasis en japana malliberejo.
Estis jenan poemon.

Ok feliĉaj (Mateo ĉapitro 5, 3-12)

Feliĉaj estas la plorantaj
Feliĉaj estas la plorantaj
Feliĉaj estas la plorantaj
Feliĉaj estas la plorantaj
Feliĉaj estas la plorantaj
Feliĉaj estas la plorantaj
Feliĉaj estas la plorantaj
Feliĉaj estas la plorantaj

Ni eterne estu la plorantaj

Ĝi forte tuŝis mian koron.Tial ankaŭ mi legis la parton en biblion!



Estis en Koreio [mia vivo]

Okazis komuna kongreso de Esperanto inter Japanio kaj Koreio en 7a-9a de oktobro en apud Seulo. Mi partoptenis ĝin. Antaŭ iri kongresejon mi promenis en la urbo Seulo kun mia filo. Ni vizitis kelkaj lokojn per metro. Ili estas kelkaj linioj kaj ofte ligitaj per subtera koridoro. Kun metro estas ne nur koridoro sed ankaŭ vastaj lokoj kvazaŭ placo kompleneble en subtero. Ili estis en prounda tero. Pro tio ni devis sufiĉe longe marŝi longan ŝutparon por envagoniĝi kaj por eliri surteron ankaŭ same grimpi. Iam mi aŭdis, ke kiam estos atako de norda koreio, la lokoj estos sirmejoj de urbanoj. Mi povas kredi la onidiro.

Koreoj estis tre afablaj, kaj helpis nin en la promenade.

Mi ankaŭ prtoprenis en postkongeso. Tiam ni vidis antenojn, kiuj estas por aŭdi elsendon de nordkoreio. Mi vidas ke koreanoj vivas ĝoje kaj vigle, sed ili ĉiam streĉiĝus.

Inter koreio kaj Japanio estas maro. Historie ni nomas ĝin Nihonnkai, sed korea ŝtato postulas ke la nomo ŝanĝu kiel Tokai. Ĉu nia ĉiĉerono kiel nomas ĝin? Tio interesis min. Li diris ĝin Nihonkai. Eble li ne volis kveleri japanaj gastoj. Ankaŭ ni estis samaj.

Mi pasigis agrablaj ses tagojn en Koreio.

Kariljon-koncerto [mia vivo]

En la 31a de julio mi revenis hejmen de Kopenhago.
Dum UK mi vizitis preĝejon Helligands, kie okazis kariljon-koncerto, kaj mia fratino tion registris. Vi povas aŭdi ‘ La Espero’ –n el la muzikojn ĉe

http://www.youtube.com/watch?v=MXTjllI6I6w&feature=email

Kopenhago estis tre malvarma sed ni ĝojis pro la ludo!

Mastro de noktejo en Koreio  [mia vivo]

Hieraŭ mi ricevis bultenon de Esperanto en Azio. En ĝi estas programeroj de komuna kongreso de Koreio kaj Japanio. Ankaŭ raportoj de landaj asodioj estis interesaj.

Lastasemajne mi mendis flugbileton por partopreni en ĝi. Mi unuafoje vizitos en Koreio, volis promeni en ĉefurbo Seulo antaŭ la kongreso kaj mendis noktejon interrete. Ricevinte la kontrakton mi konseterniĝis. Ĉar mi volis mendi por du personoj sed skribita en ĝi estas nur persono. Mi provis kelkfoje telefoni al la noktejo kaj finfine sukcesis. La mastro estas junulo kaj parolis perfekte la japanan. Li diris al mi ke kosto por du personoj aŭ unu estas sama, kaj ne bozonas ŝanĝi kontrakton. Mi trankviliĝis per la vortoj. Mi nun atendas la tempon kun prezuro.

Vestoj [mia vivo]

Avino utiligis restintajn tukojn por fari vestojn de nepino!
Ili estas vere grandaj. Ankaŭ koloroj nebone harminias,sed la kanabino estas ĝoja!

5歳2.JPG




Apud rivero [mia vivo]

道.JPG

あやめ.JPG

Hieraŭ forte pluvis. Kutime mi faras aĉetadon demanĉe, sed mi restis hejme tutan tagon. Mia filo diris ke pluvo falus multe da radioaktivecon ol kutimo. Sed kialo de restado ne nur radioaktiveco. Mi ŝatas aŭdi pluvsonon silente kaj legis zamenhofan poemon Pluvo.
Matene estas nuboplene. Sed mi promenis laŭ rivero. Mi nun pensas ke mi devus trejni miajn krurojn. Ĉar antaŭj tagoj de U.K. mi vizitos familion de mia filo en Belrino. Kutime ĝi multe promenas en ferioj, ofte dum kelkaj horoj.
Hidoiaŭ mi nur paŝas 40 minutojn. Mi renkontis kelkaj lernatoj, kiuj iras al lernejo. Iuj vigle salutis min, “ bonan matenon!”

Kvazaŭ esti en banalaj tagoj. [mia vivo]

Rozoj plenfloris
kaj balancis la kapojn en freŝa vento.
Antaŭ disfali la petalojn
mi tranĉis ilin kaj metis en vazon.

Ligna verando, kiu estas super aŭtejo,
jam estis defarbita.
Mi prenis farbon
kaj ŝilmis ĝin per broso.

Apud estas figarbo.
Ties folioj malfermas sin
kvazaŭ infanaj manoj
kaj svingas ilin en maja vento.

Inter la folioj
troviĝas verdaj fruktoj.
ĝuante sunradiojn
ili ludas en freŝa vento.

Ĉu ne estus eksteroridinaraj aferoj?
Mi momente forgesas realan vivon!

rozo.JPG


 Okaze de patrina tago [mia vivo]

hortensio.jpg


Okaze de patrina tago,
mia amikino donis al mi floron hortensian,
kiun ŝi faris el bela papero,
kaj mi metis ĝin en vitran vazon
Nun la floro fiere floras.
.

Feino estas sole ĉe mi,
kiu venis el Germanio.
Ŝi flugis sur la hortension. .
Ripozante sur la floro.
ŝi sonĝus pri mirlando..
<

Refunkcias ĉefa rapida fervojlinio Toŭhoku [mia vivo]

Hodiaŭ komenciĝas la ferioj, kiu nomiĝas ora semajno. Kaj ĉefa rapida fervojo de linio Toŭhoku estis denove funkciita. Pro tio oni jam povas veturi de Tokio ĝis gubernio Aomori. Ĝi trapasas domaĝitajn regionojn. Volontuloj kaj parencoj de domaĝitoj hodiaŭ veturis al sia celita loko. Estas ĝojnde.

Hieraŭ , ankaŭ hodiaŭ estas varme kvazaŭ somere. Ne grandaj tertremoj ankoraŭ okazadas ĉiutage. Iuj diras, okazus granda posttertremo. Povus esti. Mi ne ŝatas noktan skuon!

Akvoĉerko [mia vivo]

Por sepulti reaktora kernon oni decidis uzi akvoĉerkon. Nome oni verŝas akvon en reaktoron. Sed okazus eksplodo, se akvopremo grandiĝus kaj tro premus reaktoron. Oni komencis tion hieraŭ. Nun ne estas tro granda problemo, sed ni timas!

Rakonto pri siluroj (katfiŝoj) [mia vivo]

Malnova japanoj kredis ke giganta siluro vivas sub la tero. Kiam ĝi moviĝas, la tero sukiĝas kaj la skuo estas tertremo. Tio estas nur imago en japanoj. Povas esti, iam en nia lando estus grandan siluron. Kaj siluro en alilando interesis min.

Grandaj mekonga siluro, karpo kaj rajo vivas en granda rivero Mekongo, kiu trafruas en Azio. Oni planas konstrui akvacentralojn tie. Se tio okazos, centraloj baros la fruon. Kaj fiŝoj ne povos libere migri en la rivero. Precipe grandaj fiŝoj ekstrumus! Ĉar ili estis tre grandaj. Granda rajo pezas 600 kilogramojn. Kaj ne povos vivi en limigitaj lokoj. Nun ili jam estas en ekstrumkrizo. Se oni konstruos centralojn, certe rapidiĝos la ekstremo. Tiel medikonseva grupo aperacias.

Bedaŭrinde mi ne povos montri al vi apelacion Esperante.

Jen estas angla lingvo.
http://ipsnews.net/news.asp?idnews=52314

この広告は前回の更新から一定期間経過したブログに表示されています。更新すると自動で解除されます。