La Vinkto el Idilio

Hodiau~ mi jam ne havas tempo kaj mi montros nur kelkajn poemon de I.U

La Vinkto el IDILIO

JEN UNU SIMPLA VINKTO

Jen unu simpla vinkto,
Ĉe l’ centra fiksa punkto ;
Disvolvi etendi ĝis sankto !
* * * * *

MI ĜIN PRENIS ŜTELE

Mi ĝin prenis ŝtele
ĉarman etan floron !
Ĉar ravas ĝi tro bele,
kaj logas mian koron!
* * * * *

RILATOJ

Estiĝas rilatoj ofte kaj multe,
grandaj, malgrandaj tre diverse.
Dum forpasas plejparto senrezulte,
iu malgranda penetras trauniverse.
Momenta tuŝeto ŝajne senforto
por ĉiam vivadas trans la morto!
* * * * *

NEBULA LAKTA ĈIRKAǓBRAK’

Nebula lakta ĉirkaŭbrak’
rozkoloras nun,
Ĉiele miele kisas sun’
Jen , naskiĝas tag’!