Mi dezirus superstiĉon

Antaŭ tagiĝo mi vekiĝis. Freŝa vento envenis tra malfermita fenestro kaj mi jam ne povis endormi. Mi prenis malnovan libron multobligita, kies literoj iom perdis koloron kaj facile nelegbla. La libron redaktis mia amikino preskaŭ antaŭ tri dek jaroj. En ĝi estas kelkaj poemoj de poeto I.U.(ITO Saburo). Mi timas ke la poemoj perdiĝas. Mi tajpis kelkajn. Nun mi mantras unu el ili kune kun japana lingvo, kiun tradukis poeto mem. li montras sian veran koron en poemoj, ofte kun bonhumoro ,foje kun ironieco.

Mi dezirus superstiĉon

Mi dezirus superstiĉon,
Mi kliniĝus antaŭ Di’
Eĉ respektus fetiĉon
Nur promesu nun al mi
Ke portos certe ĝi feliĉon.

Tamen sobra senkonsola
Vane prendas ĝemas mi
Nun ne helpas fortvolo
Ne racio nek pasi’
Sen esper’ ĝemas sola

Sonas voĉo ĉe l’orelo
――― Helpas mi vin kontraŭ sort’,
――― Mi estas al vi plej fidela,
――― Kiu vi?
――― Mi estas Mort’! (1923)



わたしは迷信をねがうでしょう

　　わたしは迷信をねがうでしょう
私は神の前にぬかづくでしょう
偶像さえもあがめるでしょう　
ただ現在それがきっと幸福をもたらすと
わたしに約束してくれるなら

けれどもさめきってなぐさめもなく
むなしくなげ（き）ためいきをつく
いまは意志の力も理性も情熱も役に立たない
希望なくひとりためいきをする

耳もとで声がする
―――　わたしがあなたを助けてあげましょう
運命に抗して
―――　わたしがあなたに一番忠実です
―――　おまえはだれ？
―――　わたしは死です！