Ŝteli el Idilio

AL RUĜA FLORO

Jen la floro ,
ĉarma ;
de sangkoloro
Varma ,
Vivruĝa ,
Kortuŝa :

Flor’ de dianto ; -
nun Tag’ de Virin’ ,
infankaresanto ,
profunde en la sin’
amon tenanto ,
kreanto laŭ destin’
dia esptanto !
* * * * *

FLOROJ ĈI TIE KAJ TIE

De frosto premite, de pluvo batite ,
la sunan radion ne plene ĝuinte ,
kadukaj palaj disfalis rapide
la floroj ĉi tie en nunjar’ kompatimda ,

Tamen tie malprksime
en la valo de patrin’
floroj floru riĉe pace
kun favor’ kaj kolor’ ,
kaj ĉiiirukaŭbraku milde rave
la infanon en la sin’ .
Ci suĉu sorbu ĝis satur’ ,
ĉi tien porti en la kor’ .
* * * * *

GRANATO

Ni portis pomon de granato ,
kun karaj sentoj korprofunde ;
La ŝtel’ amara , ne tre glata ,
tamen tenas ĝi abunde

Jen intere ĉarmajn gemojn
de rubeno sangkolora .
Ili portas sopirĝemojn ,
kaj vokas cin pro mia koro ;

Ĉiuj estas pretaj brili ,
kaj arde ekbruli, multeface ,
kaj de ci atendas ili
lipojn tuŝi dolĉe ŝmace !
* * * * *

MATENE

Matene , je l’ eklumiĝo de l’ tago ,
serĉante pllej belan medion
mi vagis sur bordo de l’ lago
por relegi leteron cian.

Pura kaj freŝa fluadis aero ,
alvenis ja dolĉa herbara aromo,
kaj floris reveme enotera ,
for jam ekster la bruoj de l’ homo.

Jen cian leteron mi legis, relegis,
sub la nobla montego ĉe bordo de l’ lago ,
kaj freŝan aeron plenkorpe enspiregis ,
je l’ eklumiĝo de nova la tago !