Lulkanto (3) el Idilio

TIAM TIE

Tiam tie
mi vidis cin ,
paroli kun ci
mi esperas .

Tamen , ho ve ,
ĝis la fin’
bona ŝanco
ne aperies .

Multaj homoj
ĉiu volis
kapti min ,
kaj kunparoli .

Ĉiu hom’
pri sia tem’
laŭ person’
kaj laŭ la em’

For barate
mi cin lasis .
senkompate
tempo pasis

Ho , kiel forte
mi deziris ,
sed nek unuvorte
al ci diris
* * * * *

MI SOLE EN ĈAMBRET’

Mi sole en ĉambret’
sopiras cin en kor’
fumon de cigared’
ne lasu flugi for !
* * * * *

NE POVIS MI ELDIRI

Ne povis mi eldiri
al ci “Bonvojaĝon ! “
Kaj sentas mi en koro
Akran la domaĝon ;

Ne povis ankaŭ diri
“ Ĝis la bonrevenon” .
Kaj tio al mi estas
peza korĉagreno ;

Nek petis mi transsendi
bondeziron al karuloj .
Kaj mi malkviete
larmas en okuloj.

Kie ci nun pasas ?
Kien vi veturas ?
Ĉu tage estas ci feliĉa ,
nokte cin plezuras ?

Se estus ci tre gaja
malgajus mi dolore.
Se estus ci malgaja
mi des pli plorus kore.

Ho , kie ci nun estas
en ĉi tiu horo ?
Kiel ci sentas
en cia mola koro ?

Jam ne tolereble
mia koro nun doloras ,
sopire al ci ploras !
* * * * *